ویبراتور دستگاهی بود که کنتاکت های سوئیچ آن در انتهای نوارهای فلزی انعطاف پذیر نصب شده بود. در حال کار ، این نوارها توسط یک آهنربای الکتریکی ارتعاش می شوند و باعث باز و بسته شدن سریع مخاطبین می شوند. تماس ها جریان مستقیم ۶ یا ۱۲ ولتی باتری را قطع می کنند و جریان پالس هایی را ایجاد می کنند که از ۰ ولت به ولتاژ باتری رفت و برگشت می کنند و به طور موثر یک موج مربع ایجاد می کنند. برخلاف جریان مستقیم ثابت ، وقتی چنین جریان ضربانی به سیم پیچ اولیه ترانسفورماتور اعمال شود ، جریان متناوب در سیم پیچ ثانویه را در ولتاژ از پیش تعیین شده بر اساس نسبت چرخش سیم پیچ ها القا می کند. فرض کنید یک الکترو موتور دارید که به دو سر آن لنگ متصل شده است. این لنگ ها در هنگام چرخش نیروی گریز از مرکز یا همان ضربه را وارد می کنند.

سپس این جریان می تواند توسط یک دیود حرارتی یا یکسو کننده اکسید مس یا سلنیوم یا یک مجموعه اضافی از تماس های مکانیکی اصلاح شود (در این حالت ویبراتور به عنوان یک نوع یکسو کننده همزمان عمل می کند). سپس خروجی تصفیه شده فیلتر می شود و در نهایت ولتاژ DC به طور معمول بسیار بالاتر از ولتاژ باتری تولید می شود. این آرایش در اصل یک مدار اینورتر الکترومکانیکی است. ویبراتورها هنگام کار مقدار مشخصی از صدای قابل شنیدن (صدای وزوز ثابت) را ایجاد می کنند که شبیه صدایی است که در هنگام روشن شدن رادیو توسط مسافران ماشین شنیده می شود. برای کمک به مهار این صدا در محفظه ویبراتور ، سطح داخلی قوطی اغلب با مواد ضخیم عایق صدا مانند لاستیک فوم پوشانده می شد.